« با خدا باش، پادشاهی کن بی خدا باش، هر چه خواهی کن »
هر وقت که ناخودآگاه سرعتم زیاد می شه و نمی تونم خودم رو کنترل کنم و می زنم تو شونه ی خاکی یا کلا از جاده می رم بیرون؛ اون وقت یه صدایی بهم می گه: « بی معرفت! الاغ...! چند بار گرفتار شدی و خدا توی بدترین حالات اومد دستت رو گرفت و از گرفتاری و بدبختی و آلودگی ها آورد بیرون و همه چی رو، رو به راه کرد و نگذاشت هیچ کسی بو ببره که ماجرا چی بوده! که اگه دور و بری ها می فهمیدند چی شده، دیگه آب دهان هم توی صورتت نمی انداختند! چه برسه به این که بخوای براشون قیافه هم بگیری و خودت رو کسی حساب کنی!
نفهم بفهم! بسه دیگه!... با هر کی رو راست نیستی با خدا رو راست باش! فقط محض خاطر این که بهش نشون بدی اون قدرها هم بی معرفت نیستی! وگرنه خدا خودش از همه چی خبر داره. البته خدا خودش بهتر می دونه که چه جونوری آفریده! اما اگه باهاش رو راست باشی و همه چی رو توی تنهایی خودت و خدا واسش بگی و خودت رو بسپری دستش، مطمئن باش دیگه نمی گذاره، راه کج بری و برت می گردونه توی راه راست و هواتو خیلی بیشتر از این ها داره. از ما گفتن بود. از تو ... نمی دونم شنیدن یا نشنیدن! تصمیم با خودته! اگه آدم هم نیستی، اقلا جونور سر به راهی برا خدا باش!... »
نمی دونم این صدای فرشته های خداست یا صدای وجدانمه یا ...؟ بگذریم. هر کی هست، به خدا راست می گه! خطاکار باشیم، گنهکار باشیم، اما بی معرفت نباشیم! خدا آخر معرفت و مرامه! به خدا راست می گم. خدایا! غلط کردم، ... خوردم؛ « اِهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِیمِ...! »
